Οι άνθρωποι που ελευθέρως επι-κοινωνούν τις ιδέες τους και προτάσσουν το συμφέρον της πατρίδος ως το μόνον αξιο-λογικό τους κριτήριο στην επιλογή τους επί των πολιτικών πραγμάτων, πρέπει να αναλογισθούν τον αντίκτυπο αυτής της «ετυμηγορίας» του «λαού» πάνω στο εθνικό μας θέμα. Το μήνυμα που σωστά ή λαθεμένα αυτομάτως εκπέμπει τόσο στην Τουρκοκυπριακή και Τουρκική ηγεσία όσο και στην λεγόμενη «διεθνή κοινότητα». Δυστυχώς οι πολίτες, πάντοτε αγόμενοι και φερόμενοι από τις κομματικές τους «ηγεσίες», δεν εξασκούν στις μέρες μας την πρώτη υποχρέωσή τους ως πολιτών: την αξιολογική σύγκριση με κριτήρια πατριωτικά κατά πρώτον, αξιοσύνης και ικανοτήτων κατά δεύτερον. Και έτι περαιτέρω, αδυνατούν να κατανοήσουν το τί εστί Κυπριακό Πρόβλημα, ποιά είναι η ουσία του και τη φάση στην οποία βρίσκεται. Ερμήνευσαν την στασιμότητα ως αδιέξοδο, κι όχι ως την αναμονή των ξένων μέχρι το «ξεφόρτωμα» του Τάσσου Παπαδόπουλου, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τελικά πέτυχαν.
Φυσικά δεν υπονοείται εδώ ότι οι εναπομείναντες υποψήφιοι έχουν μειωμένες αντιστάσεις ή ότι απαραιτήτως θα αποδεχθούν την επαναφορά απαράδεκτων προνοιών. Απλώς εννοείται σαφώς και κατηγορηματικώς η απλή αλήθεια: η επανεκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου θα έδινε ακόμη πιο ξεκάθαρα και κρυστάλλινα στους ξένους να κατανοήσουν ότι πρέπει επιτέλους να λάβουν σοβαρά υπόψιν τις απόψεις της δικής μας πλευράς ώστε να προχωρήσουμε επιτέλους στην τελική διαπραγμάτευση επί τη βάσει των σωστών αρχών. Όπως πολλάκις έχουμε αναφέρει, το Κυπριακό «κλείνει». Και ο Τάσσος Παπαδόπουλος δυστυχώς δεν θα μπορέσει να κριθεί για το σύνολον της πολιτικής του μια και αυτή διακόπηκε στην μέση. Ένα λάθος που είναι πιθανόν να βρεθεί μπροστά μας. Μία ακόμη επιλογή των ανθρώπων που αδυνατούν να σκεφθούν πίσω αλλά και πέρα από την εποχή τους. Που δεν αντιλαμβάνονται το τί εστί Ιστορία και το τί εστί Χρόνος.
Όσο για το τί έφταιξε; Εκτός από κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητος του απερχομένου Προέδρου που επηρεάζουν τους σημερινούς «πολίτες» - οπαδούς, αναμφίβολα έφταιξε η βραχεία οπτική και των όσων στήριξαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Η Προεδρεία του, αποτέλεσε την ευκαιρία για την ανατροπή του Κυπριακού πολιτικού σκηνικού. Η δύναμη της προσωπικότητάς του συγκέντρωσε για πρώτη φορά από τον καιρό του τέλους της Μακαριακής εποχής όλα τα κόμματα (πλήν των δύο ακραίων πόλων της κάποτε Αριστεράς και κάποτε Δεξιάς) σε έναν εν δυνάμει πόλο του οποίου δυστυχώς κανένας δεν απετόλμησε την ίδρυση και τη σύμπηξή του σε ένα ισχυρό Κεντρώο κόμμα. Λίγοι νουνεχείς κατάλαβαν αυτήν την ανάγκη, όπως π.χ. ο Ανδρέας Αγγελίδης. Και αν απετολμήτο κάτι τέτοιο, και μάλιστα μετά την αποχώρηση του ΑΚΕΛ από την Κυβέρνηση, σήμερα κατά πάσα λογική πιθανότητα, θα ήταν άλλο το δίδυμο του δευτέρου εκλογικού γύρου.
Το μόνο που μπορεί να ευχηθεί κανείς είναι: όποιος και αν εκλεγεί, να μπορέσει πράγματι να ενώσει τις δυνάμεις του λαού μας, γιατί στην επερχόμενη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό μόνον ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε το καλύτερο. Ενωμένοι και θωρακίζοντας την ύπαρξη του κράτους μας, ας αγωνιστούμε για την τελική μας δικαίωση που δεν είναι τίποτε άλλο από την διασφάλιση της ενότητας μεν αλλά και της πλήρους ανεξαρτησίας και δικαιοσύνης στο κοινό Κυπριακό μας κράτος με τους Τουρκοκυπρίους.
Θεόδωρος Δ. Γκότσης
22/02/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου