"Αξίζει στην Αμερική ένας ηγέτης που να μπορεί να μιλά με παρρησία για την Αρμενική Γενοκτονία και να αντιδρά σθεναρά σε κάθε γενοκτονία" διακήρυττε στις αρχές του 2008 ο πλέον λαμπερός διεκδικητής της αμερικανικής προεδρίας.
Η Αμερική δεν τον απέκτησε έναν τέτοιο ηγέτη - όπως πληροφορούμαστε από τα πλέον αρμόδια χείλη. Διότι όσα ο υποψήφιος εκείνος του 2008 δήλωσε, ως ένοικος πια του Λευκού Οίκου, επ' ευκαιρία της πρόσφατης επετείου της Αρμενικής Γενοκτονίας, μπορεί να χαρακτηρίζονται από ισορροπιστική ευγλωττία, αλλά από παρρησία σίγουρα δεν διακρίνονται.
"Η άποψή μου για την Ιστορία δεν έχει αλλάξει" βεβαίωσε ο Μπαράκ Ομπάμα, παραπέμποντας στις προσωπικές του απόψεις οι οποίες είχαν κατά το παρελθόν κατατεθεί αρκούντως ηχηρά για να μπορούν άκοπα να ανακληθούν.
Ωστόσο, προκειμένου περί ενός "πλανητάρχη", το πολιτικό ερώτημα δεν είναι αν έχει προσωπική κατανόηση των "θηριωδιών", όπως λέει, που σημάδεψαν το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά αν θα τολμήσει να τις αποκαλέσει "γενοκτονία", συνδέοντας τον κατεξοχήν νεολογισμό του 20ού αιώνα με το ιστορικό γεγονός που τον προανήγγειλε.
Θα ήταν βέβαια παράτολμο ένα τέτοιο εγχείρημα, δεδομένων των αντιδράσεων του κράτους το οποίο ιδρύθηκε μεν υπογράφοντας τον οριστικό θάνατο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ωστόσο υπερασπίζεται επιθετικά τις μελανότερες σελίδες της ως στοιχείο εθνικής αξιοπρέπειας.
Οι θηριωδίες ως στοιχείο εθνικής ταυτότητας
Συμβαίνει άλλωστε να σιωπούν σωφρώνως στην περίπτωση αυτή τα πλήθη όσων, με την πληθωριστική χρήση του όρου "γενοκτονία", στήριξαν κάθε στρατιωτικό και νομικό τυχοδιωκτισμό λ.χ. στο Κόσοβο ή το Νταρφούρ.
Συμβαίνει όσοι υποστηρίζουν την ποινικοποίηση του "ιστορικού αναθεωρητισμού" προκειμένου περί του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, να μην ενοχλούνται ιδιαίτερα από την υιοθέτηση του αναθεωρητισμού ως κρατικού δόγματος στην Τουρκία και την ποινικοποίηση κάθε προσπάθειας αμφισβήτησής του.
Συμβαίνει όσοι αποζούν πολιτικά από την καταγγελία των εθνικισμών να μην προβληματίζονται ιδιαίτερα για τη διαδρομή της μόνης από τις δικτατορίες του Μεσοπολέμου η οποία διαιωνίσθηκε χωρίς καν μια λειψή μεταπολίτευση ισπανικού τύπου και η οποία επεξεργάστηκε "λιακοπουλισμούς α λα τούρκα" ως επίσημα εθνικά ιδεολογήματα.
Συμβαίνει, όταν ο Ομπάμα προτείνει ως αποκατάσταση των ιστορικών πληγών την υπό αμερικανική καθοδήγηση προσέγγιση Άγκυρας-Ερεβάν, να μην του αντιτείνει κανείς το πολυειπωμένο "δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη".
Αλλά βέβαια, ο Αμερικανός πρόεδρος "κοιτά εμπρός", όπως διακηρύσσει με κάθε ευκαιρία, μην αφήνοντας τις ιστορίες του παρελθόντος να τον περισπάσουν από τις "επείγουσες προτεραιότητές" του. Λόγου χάρη, "κοιτά εμπρός" στο λαμπρό (αλλά πόσο ειρηνικό;) μέλλον του Καυκάσου, όπως το προδιαγράφουν οι αναδιατασσόμενες σα "μουσικές καρέκλες" καρέκλες συμμαχίες μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Τουρκίας, Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν στην περιοχή.
"Κοιτά εμπρός" σε ό,τι αφορά τις συνταγματικές παραβιάσεις της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης. "Κοιτά εμπρός" ως προς τα βασανιστήρια της CIA τα οποία, αν και έχει χαρακτήρισει "παράνομα και ανήθικα", αρνείται να διώξει ποινικά, ώστε να "μην χάσει χρόνο και ενέργεια από την πολιτική του ατζέντα" (μίλησε κανείς για ελαστική αντίληψη του νόμου;)
"Κοιτά εμπρός", γιατί εντέλει μόνο με μια ματιά προς τα πίσω αποκτά κανείς το μέτρο διάκρισης της "αλλαγής" από τη "συνέχεια".
…
"Ο Άγγελος της Ιστορίας", υποστηρίζει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, "έχει στραμμένο το βλέμμα του μονίμως προς το Παρελθόν: εκεί που εμείς αντικρίζουμε μιαν αλυσίδα γεγονότων, αυτός βλέπει μία και μόνη καταστροφή που σωριάζει αδιάκοπα ερείπια επί ερειπίων μπρος στα πόδια του. Θα ήθελε να σταματήσει για μια στιγμή, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να συναρμολογήσει εκ νέου τα συντρίμμια. Όμως φυσά από τον Παράδεισο ένας αέρας τόσο δυνατός, που αρπάζει τον Άγγελο από τα φτερά του και τον διώχνει όλο και μακρύτερα. Χωρίς να μπορεί να αντισταθεί, και με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στα χαλάσματα του παρελθόντος, ο Άγγελος ωθείται διαρκώς από τον άνεμο προς το Μέλλον. Ό,τι αποκαλούμε πρόοδο δεν είναι παρά ο άνεμος αυτός…"
www.skai.gr
28/04/2009
Η Αμερική δεν τον απέκτησε έναν τέτοιο ηγέτη - όπως πληροφορούμαστε από τα πλέον αρμόδια χείλη. Διότι όσα ο υποψήφιος εκείνος του 2008 δήλωσε, ως ένοικος πια του Λευκού Οίκου, επ' ευκαιρία της πρόσφατης επετείου της Αρμενικής Γενοκτονίας, μπορεί να χαρακτηρίζονται από ισορροπιστική ευγλωττία, αλλά από παρρησία σίγουρα δεν διακρίνονται.
"Η άποψή μου για την Ιστορία δεν έχει αλλάξει" βεβαίωσε ο Μπαράκ Ομπάμα, παραπέμποντας στις προσωπικές του απόψεις οι οποίες είχαν κατά το παρελθόν κατατεθεί αρκούντως ηχηρά για να μπορούν άκοπα να ανακληθούν.
Ωστόσο, προκειμένου περί ενός "πλανητάρχη", το πολιτικό ερώτημα δεν είναι αν έχει προσωπική κατανόηση των "θηριωδιών", όπως λέει, που σημάδεψαν το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά αν θα τολμήσει να τις αποκαλέσει "γενοκτονία", συνδέοντας τον κατεξοχήν νεολογισμό του 20ού αιώνα με το ιστορικό γεγονός που τον προανήγγειλε.
Θα ήταν βέβαια παράτολμο ένα τέτοιο εγχείρημα, δεδομένων των αντιδράσεων του κράτους το οποίο ιδρύθηκε μεν υπογράφοντας τον οριστικό θάνατο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ωστόσο υπερασπίζεται επιθετικά τις μελανότερες σελίδες της ως στοιχείο εθνικής αξιοπρέπειας.
Οι θηριωδίες ως στοιχείο εθνικής ταυτότητας
Συμβαίνει άλλωστε να σιωπούν σωφρώνως στην περίπτωση αυτή τα πλήθη όσων, με την πληθωριστική χρήση του όρου "γενοκτονία", στήριξαν κάθε στρατιωτικό και νομικό τυχοδιωκτισμό λ.χ. στο Κόσοβο ή το Νταρφούρ.
Συμβαίνει όσοι υποστηρίζουν την ποινικοποίηση του "ιστορικού αναθεωρητισμού" προκειμένου περί του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, να μην ενοχλούνται ιδιαίτερα από την υιοθέτηση του αναθεωρητισμού ως κρατικού δόγματος στην Τουρκία και την ποινικοποίηση κάθε προσπάθειας αμφισβήτησής του.
Συμβαίνει όσοι αποζούν πολιτικά από την καταγγελία των εθνικισμών να μην προβληματίζονται ιδιαίτερα για τη διαδρομή της μόνης από τις δικτατορίες του Μεσοπολέμου η οποία διαιωνίσθηκε χωρίς καν μια λειψή μεταπολίτευση ισπανικού τύπου και η οποία επεξεργάστηκε "λιακοπουλισμούς α λα τούρκα" ως επίσημα εθνικά ιδεολογήματα.
Συμβαίνει, όταν ο Ομπάμα προτείνει ως αποκατάσταση των ιστορικών πληγών την υπό αμερικανική καθοδήγηση προσέγγιση Άγκυρας-Ερεβάν, να μην του αντιτείνει κανείς το πολυειπωμένο "δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη".
Αλλά βέβαια, ο Αμερικανός πρόεδρος "κοιτά εμπρός", όπως διακηρύσσει με κάθε ευκαιρία, μην αφήνοντας τις ιστορίες του παρελθόντος να τον περισπάσουν από τις "επείγουσες προτεραιότητές" του. Λόγου χάρη, "κοιτά εμπρός" στο λαμπρό (αλλά πόσο ειρηνικό;) μέλλον του Καυκάσου, όπως το προδιαγράφουν οι αναδιατασσόμενες σα "μουσικές καρέκλες" καρέκλες συμμαχίες μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Τουρκίας, Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν στην περιοχή.
"Κοιτά εμπρός" σε ό,τι αφορά τις συνταγματικές παραβιάσεις της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης. "Κοιτά εμπρός" ως προς τα βασανιστήρια της CIA τα οποία, αν και έχει χαρακτήρισει "παράνομα και ανήθικα", αρνείται να διώξει ποινικά, ώστε να "μην χάσει χρόνο και ενέργεια από την πολιτική του ατζέντα" (μίλησε κανείς για ελαστική αντίληψη του νόμου;)
"Κοιτά εμπρός", γιατί εντέλει μόνο με μια ματιά προς τα πίσω αποκτά κανείς το μέτρο διάκρισης της "αλλαγής" από τη "συνέχεια".
…
"Ο Άγγελος της Ιστορίας", υποστηρίζει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, "έχει στραμμένο το βλέμμα του μονίμως προς το Παρελθόν: εκεί που εμείς αντικρίζουμε μιαν αλυσίδα γεγονότων, αυτός βλέπει μία και μόνη καταστροφή που σωριάζει αδιάκοπα ερείπια επί ερειπίων μπρος στα πόδια του. Θα ήθελε να σταματήσει για μια στιγμή, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να συναρμολογήσει εκ νέου τα συντρίμμια. Όμως φυσά από τον Παράδεισο ένας αέρας τόσο δυνατός, που αρπάζει τον Άγγελο από τα φτερά του και τον διώχνει όλο και μακρύτερα. Χωρίς να μπορεί να αντισταθεί, και με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στα χαλάσματα του παρελθόντος, ο Άγγελος ωθείται διαρκώς από τον άνεμο προς το Μέλλον. Ό,τι αποκαλούμε πρόοδο δεν είναι παρά ο άνεμος αυτός…"
www.skai.gr
28/04/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου