Η Νότιος Οσετία είναι ένα μικρό και φτωχό μέρος. Ποιός θα σκεφτόταν ότι θα κήρυσσε την έναρξη μιας νέας παγκόσμιας τάξης; Κι όμως αυτό συνέβη, με τρόπο που κανείς δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί.
Η τρελλή αποστολή του Saakashvili να κατακτήσει με πόλεμο την Νότιο Οσετία δίνει τέλος σε αυτό που αποκαλείται η Μετά – Ψυχροπολεμική εποχή. Η Ρωσία, για πρώτη φορά μετά το 1991, ως ένα νέο και πολύ διαφορετικό κράτος, χρησιμοποίησε δυνάμεις πέρα από τα σύνορά της. Και το έπραξε εις το όνομα της προστασίας Ρώσων πολιτών και σε άμυνα διεθνώς αναγνωρισμένων ειρηνευτών. Και τα δύο είναι δικαιολογημένα – η Δύση πράττει το ίδιο. Ο κόσμος ας αρχίσει να το συνηθίζει μια και άλλα άτομα Ρωσικής εθνικότητος που βρίσκονται εκτός της Ρωσικής επικράτειας, απευθύνονται στην Ρωσία για βοήθεια.
Σήμερα όλοι μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ακανθώδες ζήτημα του ορισμού της διαφοράς μεταξύ της κρατικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας. Πολιτικοί και δικηγόροι συνεχίζουν την σχετική συζήτηση. Εν τω μεταξύ, τα γεγονότα επί του εδάφους προχωρούν με τις πλέον απρόβλεπτες συνέπειες.
Ο καταλύτης για όλα αυτά ήταν το Κόσοβο. Οι μεγάλες Δυτικές δυνάμεις αποφάσισαν ότι το Κόσοβο πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί, χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τη γνώμη του πληθυσμού του. Σήμερα η Ρωσία λαμβάνει υπ’ όψιν τη γνώμη του πληθυσμού. Και αυτή είναι μία πολύ σημαντική διαφορά. Η Washington και οι Βρυξέλλες έχουν ασυνείδητά τους παραδεκτεί ότι η αυτοδιάθεση είναι σημαντικότερη από την κυριαρχία ενός κράτους. Η Ρωσία και οι Ρώσοι ακολουθούν αυτό το παράδειγμα. Ο μετά – Σοβιετικός χώρος είναι έτοιμος και για άλλες αλλαγές συνόρων, και η Δύση και τα δύο μέτρα και σταθμά της είναι η αιτία αυτής της κατάστασης.
Η Ρωσία δέχεται πολλή κριτική για τις πράξεις της. Λέγεται ότι η Ρωσία υποστηρίζει διεθνείς παίκτες -την Νότιο Οσετία και την Αμπχαζία- οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται από τους διεθνείς κανόνες. Όμως το γεγονός είναι ότι η Μόσχα επέδειξε ότι η Μετα – Ψυχροπολεμική τάξη υποστηρίζει μόνον τα Δυτικά συμφέροντα κι ότι αυτή η προσέγγιση πρέπει να αλλάξει. Μπροστά στην εισβολή στην Νότιο Οσετία, η Μόσχα βρίσκεται σε επαφή με αυτή την νέα αίσθηση.
Σύμφωνα με την Δυτική «θεολογία της δημοκρατίας», η Νότιος Οσετία και η Αμπχαζία δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως ανεξάρτητες. Και γιατί; Μήπως επειδή η ανεξαρτησία τους θα εκτροχίαζε τις προσπάθειες του Saakashvili να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ; Ασφαλώς γι’ αυτό! Η Δύση δεν ξέρει και πολλά για την Γεωργία, την Νότιο Οσετία ή την Αμπχαζία. Ούτε και ενδιαφέρεται να μάθει στην πραγματικότητα. Και ο Saakashvili έδειξε ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει το όριο μεταξύ τού να είναι ένας Γεωργιανός εθνικιστής και ένα ανδρείκελο της Δύσης.
Δεν ξέρω: Ίσως ο Saakashvili να έχει πράγματι ενεργήσει καλή τη πίστει, αλλά ό,τι μπορούμε όλοι να δούμε μοιάζει εντελώς διαφορετικό. Απέτυχε να δει ότι περισσότερη σημασία έχει η προβολή των Δυτικών συμφερόντων όσον αφορά την ασφάλεια. Τα οποία πάντα ικανοποιούνταν εις βάρος των Ρωσικών ανησυχιών στα θέματα της ασφάλειας.
Ο Saakashvili ισχυρίζεται ότι όλες οι πράξεις του έγιναν στο όνομα του Γεωργιανού λαού. Δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι με αυτές, άλλαξε την παγκόσμια τάξη. Όλοι οι άνθρωποι που επιθυμούν να είναι ελεύθεροι και να έχουν το δικό τους κράτος, έχουν τον Saakashvili για να ευχαριστούν.
Αμφιβάλλω αν αυτή είναι η κληρονομιά που ο Saakashvili ήλπιζε να αφήσει. Οι υποστηρικτές του στην Washington σίγουρα τον καταριούνται για το ότι δεν έπραξε αυτά που του είπαν. Ήταν, άλλωστε, μόνον ένας υπάλληλος για να λαμβάνει εντολές.
15/08/2008
Πηγή: www.russiatoday.com
Μετάφραση: Θεόδωρος Δ. Γκότσης, 17/08/2008
