Βουλευτής με ρώτησε τι θα έκανα στη θέση του για το ασφαλιστικό και το εργασιακό. Για το εργασιακό έχω ήδη απαντήσει αναλυτικά με άρθρο μου στην «Καθημερινή» στις 24/6/2010. Υποστηρίζω ανεπιφύλακτα όσα προβλέπει το Π.Δ. που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Λοβέρδος (αν δεν το αλλάξει) διότι με την εφαρμογή τους οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις διευκολύνονται να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους. Διότι κανείς δεν προσλαμβάνει αν φοβάται ότι στην ανάγκη δεν θα μπορεί να απολύσει.
Σε ό,τι όμως αφορά το ασφαλιστικό τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Οπως σωστά επεσήμανε η κ. Ξαφά στο άρθρο της στην «Καθημερινή» στις 4/7/2010 το νομοσχέδιο έχει πολλά θετικά στοιχεία επειδή περιλαμβάνει διατάξεις που θα συμβάλουν στη βιωσιμότητα του συστήματος, όπως προβλέπει το Μνημόνιο ΔΝΤ - Ε.Ε. Τέτοιες διατάξεις είναι η αύξηση του ορίου ηλικίας και ο περιορισμός ειδικών ρυθμίσεων που μειώνουν σημαντικά τη μέση ηλικία συνταξιοδότησης (μητέρες ανηλίκων, «βαρέα και ανθυγιεινά», συντάξεις αναπηρίας κ.λπ.). Θετική είναι η δημιουργία ενιαίου κέντρου ελέγχου και πληρωμής των συντάξεων και ενιαίου φορέα διαχείρισης των αποθεματικών, που μπορούν να περιορίσουν σημαντικά το διοικητικό κόστος. Τέλος, αποφασιστική είναι η ρύθμιση που προβλέπει ότι για τη σύνταξη λαμβάνονται υπόψη τα εισοδήματα ολόκληρου του εργασιακού βίου.
Αλλά ώς εδώ! Ολα τα παραπάνω που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση από πουθενά δεν προκύπτει ότι είναι αρκετά για να εξασφαλιστεί η μακροχρόνια εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος. Γιατί; Διότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία.
Αλλωστε, ανακατωμένες μέσα στις θετικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, είναι και πολλές άλλες -περίπλοκα και ασαφώς διατυπωμένες- που μυρίζουν «φωτογραφίες» και «νομικές νάρκες» που για πολλά χρόνια θα δίνουν δουλειά σε αναρίθμητους δικηγόρους. Από λάθος έχουν περιληφθεί ή από κουτοπονηριά;
Ο κ. Λοβέρδος συνόδεψε την κατάθεση του νομοσχεδίου με μια επικαιροποιημένη (Μάιος-Ιούνιος 2010) έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ ή ILO) αναφορικά με τη χρηματοοικονομική εξέλιξη του Ελληνικού Συνταξιοδοτικού Συστήματος. Ο υπουργός θεώρησε τα συμπεράσματα της έκθεσης θετικά.
Στην αρχή της έκθεσης της ILO διατυπώνεται μια σημαντική επιφύλαξη που λόγω της σοβαρότητας του θέματος αντιγράφω:
«Επιφύλαξη: καθώς ήταν αδύνατον να παρασχεθούν αναλυτικές προβολές για το κάθε συνταξιοδοτικό σχήμα της Ελλάδος ξεχωριστά εντός του διαθέσιμου χρόνου, τα συνολικά αποτελέσματα του συστήματος βασίζονται σε εκτιμήσεις, λαμβάνοντας υπόψη τα τέσσερα σημαντικότερα σχήματα: το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Τον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ). Τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) και το συνταξιοδοτικό σχήμα των Δημοσίων Υπαλλήλων.
Αθροιστικά τα ανωτέρω ταμεία ασφαλίζουν το 92,9% του συνόλου των ενεργών ασφαλισμένων, καθώς και το 92,7% του συνόλου των συνταξιούχων της Ελλάδος. Ως εκ τούτου, τα συνολικά αποτελέσματα που παρέχονται στην παρούσα Αναλογιστική Εκθεση είναι προκαταρκτικά και εντός των επόμενων μηνών θα πρέπει να βελτιωθούν.»
Από τα 180 ή και περισσότερα συνταξιοδοτικά σχήματα ή ILO μπόρεσε να επεξεργαστεί μόνο 4! Για τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν στοιχεία σήμερα, όπως δεν υπήρχαν και το 2008 όταν ο κ. Αλογοσκούφης κάλεσε την ILO να εξετάσει το ασφαλιστικό. Πέρασαν δύο χρόνια και ακόμη δεν υπάρχουν στοιχεία και δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται κάποιος να τα βρει. Γιατί; Διότι στα υπόλοιπα συνταξιοδοτικά σχήματα κρύβεται όλη η βρώμα του ασφαλιστικού συστήματος. Θα σκεφτείτε τι σημασία μπορεί να έχουν τα υπόλοιπα ασφαλιστικά σχήματα όταν τα 4 καλύπτουν το 92,7% των συνταξιούχων. Η σημασία είναι ότι αυτό το μικρό 7,3% των υπόλοιπων συνταξιούχων λαμβάνει το 50% συν του συνόλου των συντάξεων. Η ηθελημένη άγνοια της πραγματικότητας βολεύει αυτή τη μικρή ομάδα των συνταξιούχων και τους πολιτικούς της πάτρωνες. Το νομοσχέδιο του κ. Λοβέρδου δεν αγγίζει αυτούς τους συνταξιούχους. Διατηρεί τα προκλητικά αντικοινωνικά χρηματοδοτικά σχήματα αναλλοίωτα, όπως για παράδειγμα τις ιλιγγιώδεις συνεισφορές του προϋπολογισμού στο ταμείο της ΔΕΗ ή τις επίσης ιλιγγιώδεις επιβαρύνσεις που υφίστανται οι συναλλασσόμενοι με το αγγελιόσημο και τα χαράτσια υπέρ των ταμείων διαφόρων προνομιούχων ομάδων. Οποιος κατανοήσει τη σημασία όσων περιγράφω θα κατανοήσει επίσης την απύθμενη υποκρισία του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα. Ολες τους οι προσπάθειες καταλήγουν στην προστασία του 7,3% των συνταξιούχων που λαμβάνουν το 50% συν των συντάξεων.
Τι θα ψήφιζα, λοιπόν, για το ασφαλιστικό αν ήμουν στη Βουλή; Με όσα έγραψα παραπάνω θα έπρεπε ανεπιφύλακτα να το καταψηφίσω, αλλά τότε θα εμφανιζόμουνα -κατά το αποτέλεσμα- συνοδοιπόρος του καταστρεπτικού μηδενισμού της Ν.Δ. και των αριστερών κομμάτων. Για τον λόγο αυτό, με βαριά καρδιά, θα ψήφιζα ναι -υπάρχουν άλλωστε και θετικές διατάξεις- και θα ήλπιζα ότι ο κ. Παπανδρέου θα δεσμευόταν να εξετάσει σε βάθος στους επόμενους μήνες τις βρωμιές στις οποίες αναφέρθηκα. Το ναι στο ασφαλιστικό έχει νόημα μόνο αν ο κ. Παπανδρέου κατανοήσει ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο του κ. Λοβέρδου δεν είναι παρά το πρώτο μικρό βήμα σε μια πορεία αποκατάστασης της υγείας της κοινωνικής ασφάλισης.
* Ο Στέφανος Μάνος είναι πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ.
"Η Καθημερινή", 07/07/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου